Download The Recognition of Śakuntalā Free Books Full Version
The Recognition of Śakuntalā 
The Recognition of Shakuntala, or The Sign of Shakuntala, is a Sanskrit play by the ancient Indian poet Kālidāsa, dramatizing the story of Shakuntala told in the epic Mahabharata. It is considered to be the best of Kālidāsa's works. Its date is uncertain, but Kālidāsa is often placed in the period between the 1st century BCE and 4th century CE.
تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و یکم ماه دسامبر سال 1970 میلادی
عنوان: شکونتلا؛ اثر: کالیداس؛ مترجم: ایندوشیکهر؛ تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب؛ 1341؛ در 171ص؛ فروست: ادبیات خارجی زیر نظر احسان یارشاطر 45؛ بارها چاپ شده، چاپ دیگر: تهران، علمی فرهنگی، 1382، شابک: 9644453948؛ چاپ بعدی 1391؛ شابک 9789644453946؛ موضوع نمایشنامه های سنسکریت نویسندگان هندو - اساطیر هند - نمایشنامه شکونتلا - بین سده نخست پیش از میلاد تا سده ی 4میلادی
عنوان: شکونتلا؛ اثر: کالیداس؛ مترجم: علی اصغر حکمت؛ دهلی نو، دانشگاه دهلی؛ 1336؛ در 175ص؛
منظومه ی شکونتلا، یا شاکونتالا، زیباترین اثر «کالیداس»، شاعر و نمایشنامه نویس نامدار «هند باستان»، به زبان «سانسکریت» است.هندیها عنوان آن را «ناکاتا» میگویند.«کالیداس»، در دوران شاه «دوشیانت گوپتا» میزیسته است؛ «شکونتلا» یعنی «مرغ پرورده»، نام دختر دلربای بی همتایی ست، که در کودکی، در پناه مرغان جنگل، و پس از چندی، در صومعه ی مرد پارسایی، پرورده و بالیده است؛ بین «دوشیانت» پادشاه هند، و «شکونتلا»، دیداری دست میدهد، و هردو به یکدیگر دل میبازند؛ زمان وصال زود فرا میرسد، و پس از آنکه روزگاری به کام دل سپری شد، شاه «دوشیانت» کام یافته، به پایتخت برمیگردد، تا همسر باردار خویش را، با شکوه تمام به دربار خویش ببرد؛ دختر که به سبب عشق، خویشتن را نیز از یاد برده، به پیری «مستجاب الدعوه»، که بدان دیار پای نهاده، بیاعتنایی میکند، و رسم معمول، و آداب را به جای نمیآورد؛ پیر به «شکونتلا»، خشم میگیرد، و زبان میگشاید که «نفرین جاودانی بر تو باد، مینگرم که عاشق شده ای، امید دارم دلدارت هرگزی تو را به خاطر نیاورد، و تو در شرار هجران او بسوزی...»؛
شکونتلا در میان بوته های گل، چنان سرگرم خیال عشق، و عاشقی خویش بوده، که حتی نفرین پیر را نمیشنود.اما دیگر یاران او صدای لرزان، و خشم آلود پیر را میشنوند - دختری به پای پیر میافتد، و میگوید «بر این بینوا رحم کن، دریغ است با نفرینت این شادکامی را از او بگیری...»؛ پیر میگوید «نفرین من تا آن زمان خواهد بود که دختر، نشانی از معشوق، به وی نشان دهد، آنگاه این نفرین دامان او را رها خواهد کرد.»؛ نفرین او زنگار فراموشی بر دل شاه مینشاند، چنانکه چون «شکونتلا» شادمان و امیدوار به دربار میرود، شاه او را نمیشناسد
شکونتلا با دیدگان اشکبار میگوید: «شهریار من، من شکونتلا هستم، دختری که تو به همسری برگزیدی، و حلقه ی مرصع خود را بر انگشتش کردی...»؛ و سپس دست لرزان خویش را به جلو میبرد، تا انگشتری را به شاه نشان دهد، اما دریغ، حلقه بر انگشت او نبود و او آنرا گم کرده بود، ...؛
کالیداس، کالیداسا یا کالیداسه (به زبان دوانگری به معنای خدمتکار کالی)، نمایشنامه نویس، و شاعر نامدار کلاسیک سانسکریت هندو بوده، سه اثر برجسته ی «مگهادوتا»، «شناخت شکونتلا»، و «کومارسمبوه»، از ایشان به یادگار مانده است.دوران زندگانی «کالیداس» آشکار نیست، زیستن ایشان را بین سده های نخست پیش از میلاد، و سده ی چهارم میلادی میانگارند.مردمان هند جایگاه «کالیداسا» را در ادب سانسکریت، همپایه با «شکسپیر» در ادب انگلیسی میدانند.شعرها و نوشته های «کالیداس» بر پایه ی فلسفه و اسطوره شناسی هندو نگاشته شده اند؛ ا. شربیانی
The most famous play in the Sanskrit theatre, dated in the first half of the first millennium C.e. It is based on a short story included in the Mahabharata, the great Hindu epic poem. The father of the main character also appears in the other great epic, Ramayana. The plot is about love reciprocated, rejected, mourned and recovered. Curiously enough, it makes clear that Hindu asceticism did not tend to promote humility, but pride, as indicated by the ease with which a Hindu holy man (who not
Though classist and sexist, this erotic play greatly extends a scene in the excellent Mahabharata. While the story is quite simple, the use of language is quite fascinating. I would love to see this performed in person -- it would do greatly to enhance the intended mood -- rather than simply read it.

The Recognition of Shakuntala by KalidasaThere is a list of books that we should try to read, because they are supposed to be the best ever written. You can find the list on my blog somewhere, but easier to find would be the Guardian site.I am not sure though that it is the Guardian who actually compiled it, for I think I have read somewhere that it was first put together in Scandinavia, with critics, writers and scholars. One name I remember is Umberto Ecco, who supposedly took part in the
A classic of Sanskrit Literature by its 'Homer', so to say.
The language painted some delightful scenes in the garden. The quick love and seduction between the two main character seems a little weird, but they are both meant to be virtuous and represent something more than just two people. It is an interesting arc.
Epic Master piece!
Kālidāsa
Paperback | Pages: 192 pages Rating: 3.84 | 1179 Users | 86 Reviews

Details Books In Favor Of The Recognition of Śakuntalā
Original Title: | अभिज्ञानशकुन्तलम् [Abhijñānaśākuntalam] |
ISBN: | 019283911X (ISBN13: 9780192839114) |
Edition Language: | English |
Narrative In Pursuance Of Books The Recognition of Śakuntalā
Abhijñānashākuntala = Abhignana sakuntalam = The Recognition of Śakuntalā = Shakuntala: A sanskrit drama, Kalidas, KālidāsaThe Recognition of Shakuntala, or The Sign of Shakuntala, is a Sanskrit play by the ancient Indian poet Kālidāsa, dramatizing the story of Shakuntala told in the epic Mahabharata. It is considered to be the best of Kālidāsa's works. Its date is uncertain, but Kālidāsa is often placed in the period between the 1st century BCE and 4th century CE.
تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و یکم ماه دسامبر سال 1970 میلادی
عنوان: شکونتلا؛ اثر: کالیداس؛ مترجم: ایندوشیکهر؛ تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب؛ 1341؛ در 171ص؛ فروست: ادبیات خارجی زیر نظر احسان یارشاطر 45؛ بارها چاپ شده، چاپ دیگر: تهران، علمی فرهنگی، 1382، شابک: 9644453948؛ چاپ بعدی 1391؛ شابک 9789644453946؛ موضوع نمایشنامه های سنسکریت نویسندگان هندو - اساطیر هند - نمایشنامه شکونتلا - بین سده نخست پیش از میلاد تا سده ی 4میلادی
عنوان: شکونتلا؛ اثر: کالیداس؛ مترجم: علی اصغر حکمت؛ دهلی نو، دانشگاه دهلی؛ 1336؛ در 175ص؛
منظومه ی شکونتلا، یا شاکونتالا، زیباترین اثر «کالیداس»، شاعر و نمایشنامه نویس نامدار «هند باستان»، به زبان «سانسکریت» است.هندیها عنوان آن را «ناکاتا» میگویند.«کالیداس»، در دوران شاه «دوشیانت گوپتا» میزیسته است؛ «شکونتلا» یعنی «مرغ پرورده»، نام دختر دلربای بی همتایی ست، که در کودکی، در پناه مرغان جنگل، و پس از چندی، در صومعه ی مرد پارسایی، پرورده و بالیده است؛ بین «دوشیانت» پادشاه هند، و «شکونتلا»، دیداری دست میدهد، و هردو به یکدیگر دل میبازند؛ زمان وصال زود فرا میرسد، و پس از آنکه روزگاری به کام دل سپری شد، شاه «دوشیانت» کام یافته، به پایتخت برمیگردد، تا همسر باردار خویش را، با شکوه تمام به دربار خویش ببرد؛ دختر که به سبب عشق، خویشتن را نیز از یاد برده، به پیری «مستجاب الدعوه»، که بدان دیار پای نهاده، بیاعتنایی میکند، و رسم معمول، و آداب را به جای نمیآورد؛ پیر به «شکونتلا»، خشم میگیرد، و زبان میگشاید که «نفرین جاودانی بر تو باد، مینگرم که عاشق شده ای، امید دارم دلدارت هرگزی تو را به خاطر نیاورد، و تو در شرار هجران او بسوزی...»؛
شکونتلا در میان بوته های گل، چنان سرگرم خیال عشق، و عاشقی خویش بوده، که حتی نفرین پیر را نمیشنود.اما دیگر یاران او صدای لرزان، و خشم آلود پیر را میشنوند - دختری به پای پیر میافتد، و میگوید «بر این بینوا رحم کن، دریغ است با نفرینت این شادکامی را از او بگیری...»؛ پیر میگوید «نفرین من تا آن زمان خواهد بود که دختر، نشانی از معشوق، به وی نشان دهد، آنگاه این نفرین دامان او را رها خواهد کرد.»؛ نفرین او زنگار فراموشی بر دل شاه مینشاند، چنانکه چون «شکونتلا» شادمان و امیدوار به دربار میرود، شاه او را نمیشناسد
شکونتلا با دیدگان اشکبار میگوید: «شهریار من، من شکونتلا هستم، دختری که تو به همسری برگزیدی، و حلقه ی مرصع خود را بر انگشتش کردی...»؛ و سپس دست لرزان خویش را به جلو میبرد، تا انگشتری را به شاه نشان دهد، اما دریغ، حلقه بر انگشت او نبود و او آنرا گم کرده بود، ...؛
کالیداس، کالیداسا یا کالیداسه (به زبان دوانگری به معنای خدمتکار کالی)، نمایشنامه نویس، و شاعر نامدار کلاسیک سانسکریت هندو بوده، سه اثر برجسته ی «مگهادوتا»، «شناخت شکونتلا»، و «کومارسمبوه»، از ایشان به یادگار مانده است.دوران زندگانی «کالیداس» آشکار نیست، زیستن ایشان را بین سده های نخست پیش از میلاد، و سده ی چهارم میلادی میانگارند.مردمان هند جایگاه «کالیداسا» را در ادب سانسکریت، همپایه با «شکسپیر» در ادب انگلیسی میدانند.شعرها و نوشته های «کالیداس» بر پایه ی فلسفه و اسطوره شناسی هندو نگاشته شده اند؛ ا. شربیانی
Declare Containing Books The Recognition of Śakuntalā
Title | : | The Recognition of Śakuntalā |
Author | : | Kālidāsa |
Book Format | : | Paperback |
Book Edition | : | Oxford World’s Classics |
Pages | : | Pages: 192 pages |
Published | : | November 15th 2001 by Oxford University Press (first published 400) |
Categories | : | Plays. Classics. Cultural. India. Drama. Fiction. Theatre. Asian Literature. Indian Literature |
Rating Containing Books The Recognition of Śakuntalā
Ratings: 3.84 From 1179 Users | 86 ReviewsJudgment Containing Books The Recognition of Śakuntalā
Don Juan feels. The power of the patriarch. Landscapes that vary. Where do we draw the line? (Favorite part's the bee scene.)The most famous play in the Sanskrit theatre, dated in the first half of the first millennium C.e. It is based on a short story included in the Mahabharata, the great Hindu epic poem. The father of the main character also appears in the other great epic, Ramayana. The plot is about love reciprocated, rejected, mourned and recovered. Curiously enough, it makes clear that Hindu asceticism did not tend to promote humility, but pride, as indicated by the ease with which a Hindu holy man (who not
Though classist and sexist, this erotic play greatly extends a scene in the excellent Mahabharata. While the story is quite simple, the use of language is quite fascinating. I would love to see this performed in person -- it would do greatly to enhance the intended mood -- rather than simply read it.

The Recognition of Shakuntala by KalidasaThere is a list of books that we should try to read, because they are supposed to be the best ever written. You can find the list on my blog somewhere, but easier to find would be the Guardian site.I am not sure though that it is the Guardian who actually compiled it, for I think I have read somewhere that it was first put together in Scandinavia, with critics, writers and scholars. One name I remember is Umberto Ecco, who supposedly took part in the
A classic of Sanskrit Literature by its 'Homer', so to say.
The language painted some delightful scenes in the garden. The quick love and seduction between the two main character seems a little weird, but they are both meant to be virtuous and represent something more than just two people. It is an interesting arc.
Epic Master piece!
0 Comments